Peter Hazenoot

Mijn naam is Peter Hazenoot en samen met mijn lieve vrouw Madeleine mag ik dienen in het koninkrijk van onze God. Ik ben geboren in 1983 en groot geworden in het mooiste plaatsje van Nederland: Katwijk aan zee. Ik was heel jong toen mijn opa en oma stierven. De vader van mijn moeder en de moeder van mijn vader. Ik vroeg mij toen af waar zouden ze zijn en hoe kom je daar. Natuurlijk, je moet eerst doodgaan om naar de hemel of de hel te gaan, maar wat heb je nodig? In mijn hele jonge leven vroeg ik me dat al af. Ik zie dat als de genade van de Heere God maar ook als vrucht op de opvoeding die wij kregen. Mijn vader en moeder hebben ons opgevoed in de vreze des Heeren en met grote regelmaat baden ze voor ons. We gingen naar de kerk, zondagschool, christelijke clubs van het HGJV en CJV (nu heet dat YMCA). Zoals het in een christelijk Katwijks gezin betaamd zongen we vaak en graag. Ik was 11 jaar toen ik met mijn moeder mee mocht naar de maandelijkse zangavonden in onze kerk. Wat genoot ik van die heerlijke liederen en wat hebben ze me een rijkdom gebracht in mijn dagelijkse leven voor nu.

Op hele jonge leeftijd -ik geloof dat ik 11 jaar was- mocht ik voor de CJV Katwijk mijn eigen club leiden. Samen met mijn 2 jaar oudere broer mochten we op zaterdagavond onder verantwoording van de toenmalige voorzitter van de CJV ( dhr Dirk Barnhoorn) club draaien. Wat hebben we een goede tijd gehad en wat was het fijn met elkaar.

Langzaam aan begon ik ook te spreken. Ook dat gebeurde al op heel jonge leeftijd. Mijn eerste preek hield ik toen ik 14 jaar was. Op school vroeg de leraar eens: Peter wat wil je worden? Mijn antwoord was vastbesloten en zonder twijfel: Dominee! Het baarde mijn leraar wel eens zorgen omdat ik helemaal niet zo goed meekwam in de klas. Toch hield ik vol. Ik wist het zeker, ik zou mijn leven toeleggen op het werk van prediking. Daarvoor moest alles wijken, zelfs school.

Mijn vader zag dit en heeft zich eens genoodzaakt gevoeld om al mijn christelijke boekjes en spulletjes in een doos te doen en te verstoppen achter slot en grendel zodat ik me toch ook eens op mijn schoolwerk zou richten. Wat was ik blij dat ik onder mijn matras ook nog een bijbeltje had verstopt wat ik heerlijk kon gebruiken.

Toen ik 16 jaar was begon ik bij dhr. Knoester in Den Haag mee te draaien. Het begon in de gevangenis van Scheveningen, maar al snel werd de samenwerking intensiever, en zorgde ik dat ik iedere vrijdag begon mee te draaien in het werk onder verslaafden en daklozen. Wat heb ik daar veel geleerd over het praktische geloofsleven. Als ik eraan terug denk, dan besef ik dat ik daar heb leren bidden en leren leven uit geloof. Broeder Arie Knoester is een van de mensen die God op mijn pad gebracht heeft om me verder te brengen in mijn wandel met de Heiland.

In deze stichting werkte ik heel veel samen met mijn broeder en vriend Orlando Pedro Tyssen. Hij kwam uit Aruba en vertelde mij van het leven daar. Het voelde dan ook als een verlies toen hij besloot terug te gaan naar Aruba. Mijn broer en vriend, wat zou ik hem missen, maar wat wij niet wisten, wist God reeds. Hij zou onze wegen weer bij elkaar brengen.

Weer iets later begonnen we ook te evangeliseren onder straatprostituees, en wat heb ik daar veel geleerd. Ik geloof dat God me daar leerde in de praktijk zijn liefde en geduld uit te dragen. Vaak was het zo koud en voelden we de snijdende wind als we met deze vrouwen spraken of op hen wachtten omdat we een afspraak hadden. Hoe vaak ik nee heb gehoord op aanbiedingen voor hulp weet ik niet, maar het was heel demotiverend. Toch hielden we vol en mochten we een lichtend licht zijn voor hen die in duisternis gezeten zaten. Sommigen letterlijk met de dood voor ogen...

Naast al dit werk volgde ik een opleiding, eerst in de bouw, later in de zorg. Want zo dacht ik, wanneer ik in de zending terecht kom, moet ik zoveel mogelijk kunnen doen voor de Heer. In de zorg leerde ik omgaan met de gebrokenheid en ellende in de schepping. Ik werkte onder bejaarden die dementeerden en dus zag ik veel pijn en verdriet. Wat heb ik daar veel mogen uitdragen van de troost van de Heiland.

In de zomer was er in Katwijk aan zee altijd Campingevangelisatiewerk te doen: Dabar. 7 jaar heb ik met plezier en veel toewijding het evangelie uitgedragen op deze camping en het heeft tot op de dag van vandaag mijn hart. Mensen die recreëren of eigenlijk herschapen worden.... Er is veel tijd en ruimte voor de diepgang van de zaken van het geloof.

In Katwijk aan zee mocht ik via de Herv. gemeente een alpha cursus geven en nadat die afgerond werd kwam er een open deur bij de Landelijke Evangelisatie Stichting Naar House. Ik heb er vier jaar fulltime mogen dienen als spreker en evangelist. En ook daar heb ik veel mogen leren. Ik woonde in een huis in Giessen (NB) waar we met elkaar leefden en de Heere dienden.

In de tijd dat ik bij Naar House werkte, kreeg ik in de gaten dat het met mijn broeder en vriend Orlando niet goed ging, we hielden altijd nog contact maar dat werd minder. Soms belde hij vanuit Aruba en wist ik dat het niet goed was. Eens, toen ik daarvoor bad en aan de Heere vroeg wat ik doen moest, werd me duidelijk dat ik naar hem toe moest gaan. Na veel bidden en overwegen koos ik ervoor om de 99 schaapjes achter te laten ( al het werk en de verantwoordelijkheid in Nederland om plotsklaps voor 3 weken naar Aruba te gaan) en het verloren schaapje te gaan zoeken( Orlando was toen weer verslaafd geraakt aan de drugs.) Hoe het moest, wist ik niet. Ik had geen geld en geen kennissen op Aruba, maar ik wist dat de Heiland het van me vroeg en dat Hij met mij mee zou gaan was zeker. Op wonderlijke wijze werd een ticket bekostigd toen ik door de straten van Gorinchem liep en een man mij het hele bedrag voor het ticket wilde geven. Toen had ik het ticket, maar geen slaapplaats. Orlando had inmiddels zijn telefoon verkocht en contact krijgen was niet meer mogelijk. God heeft daar de basis gelegd voor de bediening die we nu hebben op het eiland. Hij voorzag en alles kwam goed. Ik kreeg een slaapplaats bij een pastor en zijn vrouw die tot op de dag van vandaag vrienden van ons zijn. En Orlando kickte af in Nederland en woont er tot op de dag van vandaag. God heeft alles doen medewerken ten goede voor wie Hem liefhebben en die naar Zijn voornemen geroepenen zijn.

In juli 2009 ben ik getrouwd met mijn lieve vrouw Madeleine, samen dienen we de Heere en ik ben dankbaar dat zij me steunt in het werk dat ik mag doen. Haar liefde, vreugde en hulp zijn een enorme steun voor mij en maken dat ik enorm gelukkig ben. Ik kan niet anders dan zeggen dat God goed voor mij is geweest alle dagen van mijn leven.

Samen hebben wij uit Gods goede hand 4 prachtige kinderen gekregen. Jedidja, Jesse Joah en Julia. We zijn Hem dankbaar dat Hij ons zo gezegend heeft.

Wij leven uit geloof, dat wil zeggen op basis van wat onze broeders en zusters ons geven. Nooit heeft de Heiland ons te kort gegeven en nooit hebben we te veel. Ik kan een boek schrijven over de wonderen die God gedaan heeft in mijn leven en het leven van mijn vrouw. Maar het belangrijkste is dat we samen in de hand van God weten te zijn. Het is Zijn liefde die ons zocht en redde, Zijn bloed dat ons kocht en het is door genade dat wij kinderen van God mogen zijn.

Mijn vrouw werkt grotendeels mee in de stichting Wereld Evangelisatie Nederland. Ze is een geweldig geschenk en komt uit zuid Limburg. Haar dienende hart en vreugde en geloof zijn een groot voorbeeld voor me. We zijn dankbaar voor wat God ons gegeven heeft en het is ons gebed dat we veel voor Hem mogen betekenen.

Sinds januari 2016 wonen en werken we op Aruba. Madeleine zorgt voor de kinderen en schoolt hen gedeeltelijk zelf. Ik mag als zendingspredikant werken voor de Protestantse gemeente van Aruba te Piedra Plat en San Nicolas. Dit maakt dat we niet meer 4 keer per jaar op reis hoeven naar Aruba, maar continue aanwezig zijn om het werk te doen en te monitoren.

Inmiddels dienen we de gemeenten nu 7 jaar en dat doen we met vreugde.